مشعل

دسته مشعل ها

در گذشته روش و عادت سپاهیانی که به سوی میدان جنگ می رفتند این بود که شب هنگام مشعل هایی برای روشنایی راه و طبل هایی که بیانگر روحیه ی  آمادگی برای نبرد و همچنین بر انگیختن روحیه ی حماسه در جنگجویان بود را حمل می کردند . این لشگر نمادین حسینی در راه یاران امام حسین در کربلا برای خونخواهی آنان قدم می گذارد . این عمل به صورت نمادین با روشن کردن مشعل در ابتدای دسته جات عزاداری امام حسین نمایان می شود و بیش از 150 سال در نجف اشرف کنار مرقد امیر المومنین علی بن ابی طالب صورت می پذیرد . پیشاپیش هر دسته عزاداری مشعلی که دارای شاخه های فراوان از شعله های زبانه کشیده آتش بود حرکت می کرد. شیعیان این مشعل ها را سمبلی جهت یاری رساندن و نشان دادن شجاعت و اراده به همراه سر دادن شعارهای حسینی می دانند و با این حرکت نمادین خود را برای جنگ و خونخواهی امام حسین و اهل بیتش آماده می سازند . علما نیز در برپایی این مراسمات نقش اساسی داشتند و شیعیان را در ترویج و محافظت بر شعائر حسینی شناخته شده نزد شیعیان و مشخص شدن مظلومیت اهل بیت تشویق می کردند . در قرون و اعصار متمادی این عمل تکرار شده و مطابق با آنچه حضرات معصومین گفته اند که : « امر ما را زنده نگه دارید . » می باشد .